Je rolstoel als speelmaatje
Hij stelt voor om het gesprek maar op de pop-up speelplek van de Supportbeurs in Utrecht te houden (van ontwerper Jan ooms en uitgevoerd door Nooijen Terreininrichting). Gedurende de vier beursdagen geeft Van der Klooster rolstoel trainingen en daar is enorm veel belangstelling voor. Kortom een mooie plek voor een boeiend gesprek, met een spitsvondig, gedreven man, een oer-Zeeuw met alle eigenzinnigheid die daarbij hoort.
Met verbazing hoor ik aan dat de rolstoelvaardigheid eigenlijk niet het belangrijkste is. Hij ziet de lessen vooral als middel om bij de gebruiker, het kind, te komen. Het vergroten van de rolstoelvaardigheid is één, maar veel belangrijker is het zelfvertrouwen vergroten van de gebruiker en zijn omgeving. Net zoals eten en seks is zelfvertrouwen een levensbehoefte. Veel kinderen en jongeren met een handicap krijgen te maken met een vorm van overbescherming. Waar we met valide kinderen al uiterst voorzichtig zijn is dat met het minder valide kind nog eens extra. "De lessen beginnen vaak met veel twijfel bij de ouders. Ze zien mijn trucs, en natuurlijk ben ik in een bepaald opzicht een stoer rolmodel, maar het gaat mij om het plezier in het bezig zijn met je rolstoel. Grenzen verleggen en daardoor een gedragsverandering realiseren."
Tijdens ons gesprek schuift zijn ‘partner in crime’ aan, Dirk Gideonse. Gideonse is psychisch motorisch therapeut en eveneens Zeeuw (Body en Mind Projects). Het doet me even denken aan de capitulatie van Nederland in de Meidagen van 1940: ‘Nederland capituleert maar Zeeland vecht door’. Gideonse vult aan dat het in de lessen vooral gaat om angst te overwinnen, stap voor stap vertrouwen opbouwen en dat niet alleen naar de rolstoelgebruiker maar evenzeer naar de omgeving, het gezin. Immers daar dient ook een gedragsverandering plaats te vinden.
De lessen worden in kleine groepjes van vijf of zes deelnemers gegeven, waarna er een oefenperiode wordt ingelast van een half jaar. Hierna vindt de evaluatie plaats, hoe is er geoefend, waar is nog extra aandacht nodig en waar gaan we nog aan werken? Primair richt Van der Klooster zich op kinderen tussen de vijf en vijftien jaar. Daar valt de meeste winst te behalen en dan vooral in mentaal opzicht. In deze periode vormt het zelfbeeld, gevoel van eigenwaarde en zelfvertrouwen van een mens zich het fundamenteelst. Ja ook het knokken tegen je omgeving: “ik doe het zelf wel!” Van der Klooster kent het maar al te zeer, knokken tegen je omgeving. "Vlak na mijn ongeval zat ik met vrienden thuis op de bank, biertje, vette hap enz. “Blijf jij maar lekker zitten, wij halen dit of dat wel voor je”. Prima hoor dat mededogen, een prima eigenschap, maar ik wilde dat niet. Mensen zijn meer dan hun handicap, ik wil het leven beleven, weg van medelijden. Overbescherming maakt krasjes op je zelfvertrouwen.Wat me eigenlijk het meest ontroerde na mijn ongeluk was het gevoel dat ik nooit meer mijn vriendin achter op de fiets zou kunnen meenemen ……"
Het gaat snel bij Van der Klooster, hij praat graag, vurig en aanstekelijk. Als het ware bang om tijd te verliezen. Met de toegankelijkheid in de openbare ruimte, in de horeca en recreatiesector is het nog slecht gesteld vindt hij. Vaak ongeschikt, niet welkom en vooral kinderen die een rolstoel gebruiken zie je bijna niet. Natuurlijk zien we een kentering, niet in de laatste plaats door de activiteiten van de NSGK/Speeltuinbende, maar we zijn er nog lang niet. Inmiddels hebben Gideonse en Van der Klooster ook ingang bij revalidatiecentra. Daar proberen ze therapeuten te overtuigen dat er veel meer kan, dat er best risico’s opgezocht mogen worden. Ook daar bewerkstelligen ze een gedragsverandering. Evenzo binnen het onderwijs (mytylscholen). Van der Klooster en Gideonse leveren niet alleen een belangrijke bijdrage aan het fysieke, mentale en sociale welbevinden van kinderen en jongeren, ze leveren daarnaast ook een onmisbare bijdrage aan een positieve beeldvorming. Maar de grootste uitdaging ligt bij de gehandicapte zelf!
Meer weten? http://www.kjprojects.com / en Body en Mind Projects (BMP)
Flying dutchman on wheels Kees-Jan van der Klooster kreeg in 2001 tijdens het skiën een ongeluk (dwarslaesie). Inmiddels als paralympiër uiterst succesvol als zitskiër (deelnemer aan de OS Rusland – Sotsji en 1x goud en 2x brons tijdens het WK in de VS ). Vanuit zijn eigen bedrijf KJProjects geeft hij rolstoeltrainingen ( www.kjprojects.com)
Bij het thema van dit artikel betrokken organisaties
Meer artikelen met dit thema
Dordrecht Sportgemeente van het Jaar 2024, ook prijs voor Maastricht
3 okt om 17:37 uurDordrecht is afgelopen week op het jubileumcongres van Vereniging Sport en Gemeenten in ’s-Hertogenbosch…
35 jaar Speelplan: kinderen van jongs af aan naar buiten krijgen
12 sep om 14:42 uurSpeelplan bestaat 35 jaar. We spraken directeur Walid Rahman en keken terug en…
Inclusieve speeltuin in Apeldoorn is een feit
21 aug om 15:45 uurNa drie jaar wachten kan Naomi eindelijk samen met leeftijdsgenootjes spelen in de speeltuin. De 9-jarige Naomi…
Ensberg-Kleijkers over vijf jaar Jantje Beton: ‘Als het met de kinderen goed gaat, gaat het met ons goed’
7 jun om 09:34 uurOp 21 maart nam Dave Ensberg-Kleijkers na vijf jaar afscheid van Jantje Beton. Hij gaat ‘terug naar het front’…
Speel-, sport- en beweegbeleid moet iedere inwoner in Vught laten bewegen
15 mei om 11:24 uurDe gemeente Vught heeft voor het eerst een beleid opgesteld waarin de componenten spelen, bewegen en sport…
Toolbox helpt gemeenten bij monitoren en evaluatie buitenspeelbeleid
16 feb om 12:34 uurOm inzicht te krijgen in de voortgang van beleidsdoelstellingen is monitoring en evaluatie van dat beleid van…
Reactie toevoegen